Zondag 5 oktober 2014
Aanvang: 11.00 uur

Terwijl buiten de herfst regenachtig inzet blijft het binnen nog even zomeren. Aan de muur kleurige Italiaanse taferelen op foto’s van Nellie Kanters. Op het podium tovert Andrew York met fijnzinnige penseelvoering de warmste klanken uit zijn gitaar. Het is zijn eerste soloconcert in Nederland. In de loop van het concert wordt duidelijk waarom hij uit het beroemde Los Angeles Guitar Quartet is gestapt. In zijn eentje beschikt hij over zo veel muzikale creativiteit dat hij niet meer past in het keurslijf van de veel gespeelde werken. Op Bach en Couperin na bestaat het programma uit eigen werk. Met vrij spel laat hij een rijkdom aan kleur en dynamiek horen. Ook zijn presentatie is relaxed: aangename stem en lichte kleding die in de meditatieruimte niet zou misstaan. Zijn muziek gaat van Ierland naar Californië. Als hij ook nog zingt, waan je je in het Brazilië van Joao Bosco. Vervolgens bakt hij een ware jota anatevka van Spaanse en joodse ingrediënten.

Ook krijgen we Amerikaanse muziek van Couperin. Dat zou je tenminste denken als Les Barricades Mystérieuses wordt aangekondigd als Mysterious Barricades. De uitvoering maakt het goed: de Franse barok beheerst hij wel. De 5e cellosuite van Bach speelt hij trouw aan de partituur en in cellostemming. Laag dus. Dat trekt die prachtige ceder van David Daily niet helemaal. Vanwege een mager spectrum aan boventonen horen we niet de klankrijkdom van de cello, en ook niet die van de gitaar. Maar wel mooi en integer uitgevoerd. Het programma besluit met het rijke ‘Centerpeace’ en ‘Mechanism’, dat doet denken aan ‘Het Speelgoed van de Prins’ van Nikita Koshkin. Na het ovationele applaus volgen een menuet van Bach en een improvisatie. Een prachtig concert door een oorspronkelijk musicus.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium