Zondag 5 oktober 2014
Aanvang: 11.00 uur

Terwijl buiten de herfst regenachtig inzet blijft het binnen nog even zomeren. Aan de muur kleurige Italiaanse taferelen op foto’s van Nellie Kanters. Op het podium tovert Andrew York met fijnzinnige penseelvoering de warmste klanken uit zijn gitaar. Het is zijn eerste soloconcert in Nederland. In de loop van het concert wordt duidelijk waarom hij uit het beroemde Los Angeles Guitar Quartet is gestapt. In zijn eentje beschikt hij over zo veel muzikale creativiteit dat hij niet meer past in het keurslijf van de veel gespeelde werken. Op Bach en Couperin na bestaat het programma uit eigen werk. Met vrij spel laat hij een rijkdom aan kleur en dynamiek horen. Ook zijn presentatie is relaxed: aangename stem en lichte kleding die in de meditatieruimte niet zou misstaan. Zijn muziek gaat van Ierland naar Californië. Als hij ook nog zingt, waan je je in het Brazilië van Joao Bosco. Vervolgens bakt hij een ware jota anatevka van Spaanse en joodse ingrediënten.

Ook krijgen we Amerikaanse muziek van Couperin. Dat zou je tenminste denken als Les Barricades Mystérieuses wordt aangekondigd als Mysterious Barricades. De uitvoering maakt het goed: de Franse barok beheerst hij wel. De 5e cellosuite van Bach speelt hij trouw aan de partituur en in cellostemming. Laag dus. Dat trekt die prachtige ceder van David Daily niet helemaal. Vanwege een mager spectrum aan boventonen horen we niet de klankrijkdom van de cello, en ook niet die van de gitaar. Maar wel mooi en integer uitgevoerd. Het programma besluit met het rijke ‘Centerpeace’ en ‘Mechanism’, dat doet denken aan ‘Het Speelgoed van de Prins’ van Nikita Koshkin. Na het ovationele applaus volgen een menuet van Bach en een improvisatie. Een prachtig concert door een oorspronkelijk musicus.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium

Zondag 22 juni 2014
Aanvang: 14.00 uur

Het jaarlijkse leerlingenconcert plaats in de Oude Ettense Kerk.
Een 8-koppig gitaarensemble opende met Bourree van Joep Wanders.

Meer informatie: www.snelopgitaar.nl/

Zondag 18 mei 2014
Aanvang: 11.00 uur

Carlo Marchione herinnert zich de akoestiek van de Oude Ettense Kerk nog van zijn optreden in 2009. Hij hoeft dan ook niet in te spelen. Meteen met de Grande Ouverture van Francesco Molino wordt de toon gezet. Marchione’s spel staat als een huis. Hij tovert een welhaast clavecimbelachtig geluid uit zijn gitaar, wat perfect tot zijn recht komt bij de werken van Scarlatti en Telemann. Carlo Marchione schrijft alle transcripties zelf. De Fantasia’s van Telemann (origineel voor viool) bewerkte hij zo meesterlijk, dat ze klinken als originele gitaarcomposities.

Na de pauze komt werkelijk elke noot binnen. De schitterende wijze waarop Marchione El Sueno en la Floresta van Barrios vertolkt, geeft aan dat hij terecht het predikaat meestergitarist verdient. Het droevige en zeer intense Fantasie Elegiaque van Fernando Sor staat als laatste op het programma. Bepaald geen uitsmijter, zoals Marchione zelf toelicht. Dit achttien minuten durende stuk dat eindigt met een Marche Funebre (Dodenmars) maakt een diepe indruk op het publiek. Een wat luchtigere toegift (Schumann) kon dan ook niet uitblijven. Met dit fraaie slotconcert kunnen we terug kijken op een zeer geslaagd seizoen, zowel qua gitaristen als qua opkomst.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium

Zondag 6 april 2014
Aanvang: 11.00 uur

Gitaarduo Möller-Fraticelli opende met het droevige ‘An Grabe der Geliebten’ van Mertz, hetgeen een mooi contrast vormde met ‘Unruhe’ eveneens van Mertz. Het oogcontact tussen de gitaristen was intens. Drie Argentijnse tango’s werden strak en met plezier gespeeld, al leek het tijdstip wat te vroeg om de Argentijnse passie op te wekken. Van de onbekende Nederlandse componist Craeyvanger speelde Johannes Möller ‘Introductie en variaties’ op een thema uit Der Freischütz van Webern. Waar nodig toonde Möller zijn virtuositeit en gaf blijk van totale technische beheersing.

Het concert werd vervolgd met een drietal duetten van Mertz in de stijl van Chopin. Ondanks de meer ingetogen speelwijze van Laura, vormt dit duo een mooie twee-eenheid. Bij ‘Night Flame’ -een solo van Johannes- leek het door zijn krachtige spel af en toe of er twee gitaren klonken. Met ‘Rasa-Lila’ eindigde het programma in Indiase stemming. In dit stuk dat genoemd is naar het verhaal over de fluitspelende God Krisna zijn veel effecten verwerkt, waaronder rasgeado’s. De monotone, trance-achtige passages gaven de vrouwen weer die door het fluitspel in vervoering waren gebracht. Als toegift werd een Indiaas volkslied gespeeld, waarbij de melodie schitterend werd ingevuld door Laura.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium

Zondag 2 februari 2014
Aanvang: 11.00 uur

Op een gitaar van de Griekse gitaarbouwer Alkis Efthimiadis gaf de jonge Portugese gitarist João Leitão zondag 2 februari jl. een schitterend gitaarconcert bij het Gelders Gitaristen Podium. Meteen bij het eerste deel van Bach’s vioolsonate BWV 1001, hing er een prettige spanning in de Oude Ettense Kerk, die Leitão tot het einde van het concert wist vast te houden. Hij speelde deze baroksonate met een romantische interpretatie. Bij ‘Aufenthalt’ en ‘Lob der Tranen’ van Franz Schubert zong Leitão als het ware met zijn gitaar en hield zo het publiek bij de les. Regondi bezat volgens de gitarist een vriendelijke persoonlijkheid, hetgeen weerklonk in zijn ‘Introduction en Caprice’.
João Leitão blijkt een verhalende gitarist, die in zijn spel een hoge mate van fijngevoeligheid tentoonspreid. Ook in de ‘Variaties op een thema van Scriabin’ toont hij grote klasse. De temperamentvolle muziek van de Spaanse componisten Rodrigo en Albeniz had af en toe wat meer vuurwerk mogen bevatten. Als slotstuk werd een rustige en dromerige versie van Capricho Arabe (Tárrega) gespeeld. Tot grote teleurstelling van het publiek bleef een toegift uit.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium

Zondag 17 november 2014
Aanvang: 11.00 uur

Raphaella Smits opende het concert rustig en beheerst met Elegie van Mertz. Vervolgens speelde ze eigen bewerkingen van Bach’s Cellosuite BWV 1011 en Chaconne BWV 1004. Om zich goed te concentreren op de muziek, keek Raphaella niet naar haar linkerhand en had ze een mooie, evenwichtige en bijna roerloze houding. Waar bij de moderne gitaar uitgepakt kan worden met een groter volume, ligt de kracht van de romantische gitaar juist in het kleine, gedoseerde spel. Raphaella Smits beheerst deze kunst als geen ander. Kleine oneffenheden werden vakkundig gemaskeerd.

Raphaella toverde een warme en ronde toon uit de in 1827 in Mirecourt gebouwde gitaar. De schitterend gespeelde tweede helft van het programma bevatte composities van Sor en Mertz. De welbekende Mozartvariaties, die niet vaak meer geprogrammeerd worden, werden fris ingezet en sprankelend vervolgd. Het virtuoze slot van Pianto dell’amante van Mertz was een mooie afsluiting van het programma. Het enthousiaste publiek werd getrakteerd op een mooie toegift.

Meer informatie & reserveren: Gelders Gitaristenpodium